خاک پایت را شبی رندانه غارت میکنم
می گذارم زیر سر برآن عبادت میکنم
نام گلخانه نبر آنها همه "تو خانه" اند
گل ، تو را بو می کند من هم حسادت می کنم
مو نوازی عادت دیروز و امروزم که نیست
من همیشه با پریشان ها رفاقت میکنم
 خط خطی هایم همه امضای گیسوی تو اند
با طرفداری خود از او حمایت میکنم
تب نکن گر میدهی بر من هلال احمری
گرچه ویروسی شدم کز لب سرایت میکنم
چشم بیمارت ز پشت عینکت جان میدهد
غم نخور یارا ز یعقوبان عیادت میکنم
 شعر من پیراهنم, بردار و برچشمت بمال
تا زلیخا را خودم قربان برایت میکنم
سوی شیراز میفرستم ابری از مشرق زمین
تا بدانی هر زمان گریه به یادت میکنم
گم نکن نام علی را , گم نکن یاد مرا
فکر نکن بر بی تو بودن بنده عادت میکنم
 منتظر مانم در آن کوچه که از آن بگذری
خاک پایت را شبی رندانه غارت میکنم...